ضرایب هیدرودینامیکی در تعیین مانور متحرک های دریایی از اهمیت اولیه برخوردار است. استفاده از روش های دینامیک سیالات محاسباتی با توجه به هزینه کمتر این روش ها در مقایسه با روش های آزمایشگاهی در تعیین ضرایب هیدرودینامیکی، همواره مورد توجه بوده است. اعتبارسنجی این روش ها و افزایش دقت در کاربرد آن امروزه از مباحث اصلی در روش های دینامیک سیالات محاسباتی برای شناورهای زیرسطحی است. با استفاده از نرم افزار استار سی سی ام و بهره گیری از مش دینامیک اورست، ضرایب هیدرودینامیکی یک زیرسطحی متقارن بیضیگون، محاسبه و اثر پارامترهای سرعت و دامنه حرکت جسم مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل از شبیه سازی ها مورد مقایسه و تحلیل قرار گرفته و معیارهای کاهش خطا در خصوص ابعاد دامنه و مقدار سرعت در شبیه سازی ارائه شده است. همچنین یک روش ابداعی برای محاسبه همزمان ضرایب هیدرودینامیکی حرکت سرج ارائه شده است که با مقایسه نتایج با داده های تئوری و آزمایشگاهی دقت مناسبی را نشان می دهد.

مقدمه. با وجود آن که مواد و تکنیک های متفاوتی برای بازسازی شکستگیهای جمجمه بکار رفته است، تاکنون ماده یا روشی که از لحاظ نتیجه عمل و نیز عوارض حاصل از بکارگیری آن مورد توافق و اعتماد همگان باشد، ارایه نشده است. در این مطالعه به ارزیابی کارایی مش مرسلین در کرانیوپلاستی می پردازیم.روشها. در مجموع 40 نفر بیمار با شکستگی فرو رفته جمجمه در یک کارآزمایی بالینی مورد بررسی قرار گرفتند. در 20 نفر از آنها از مش مرسلین برای کرانیوپلاستی استفاده شد و در گروه دیگر با استفاده از نخ سیلک استخوانها به یکدیگر متصل شدند. کلیه بیماران در فواصل زمانی 1، 3، 6 و 12 ماه پس از عمل جراحی ارزیابی مجدد شدند.نتایج. دو گروه مورد مطالعه از نظر سن و جنس مشابه بودند. در گروهی که با مش مرسلین مورد عمل جراحی قرار گرفتند تنها 10 درصد از بیماران 9 ماه پس از عمل جراحی هنوز دچار نرم بودن نسبی محل ضایعه بودند. در صورتی که این نسبت در گروهی که با نخ سیلک عمل شدند 35 درصد بود (P<0.05). در هیچ یک از دو گروه، عفونت، پس زدن گرافت، ترشح از زخم  و باز شدن زخم مشاهده نشد.بحث. به نظر می رسد کار به روش مش مرسلین در کرانیوپلاستی بیمارانی که دچار Comminuted depressed fracture می باشند نتایج بهتری نسبت به عدم کاربرد آن داشته باشد و نیاز به کرانیوپلاستی مجدد را کاهش دهد.

آنوریسم حقیقی شریان ریوی ثانویه به تخریب دیواره شریان بسیار نادر است و ممکن است با تومور ریه اشتباه شود. گاهی اوقات این ضایعه در طی انجام توراکوتومی کشف می شود.بیمار مردی 71 ساله با تنگی نفس کوششی، سرفه و درد سمت چپ قفسه سینه در فروردین ماه 1378 به این مرکز مراجعه کرد. در رادیوگرافی قفسه سینه یک توده پاراهیلار چپ مشاهده شد. برونکوسکوپی نرمال بود و با شک به تومور ریه بیمار کاندید انجام لوبکتومی شد.در طی توراکوتومی یک آنوریسم بزرگ شریان ریوی کشف و مشاهده گردید. از آنجایی که بیمار نتوانست پنومونکتومی را تحمل نماید، یک مش مرسیلن Mersilene Mesh اطراف آنوریسم پیچیده شد و آن را تحت حمایت قرار داد. رادیوگرافی قفسه سینه هر 3 ماه یک بار در طی یکسال بعد از عمل و سپس هر 6 ماه تا کنون بعمل آمده است. هیچ تغییری در اندازه آنوریسم ایجاد نشد و حال بیمار کماکان رضایت بخش است.

طی 6 سال (1377-1372) تعداد 98 بیمار را (77 زن و 21 مرد) با محدوده سنی 85-2 سال (میانگین 51.3 سال)، با تشخیص هرنی انسزیونال به علت لاپاراتومی قبلی، که بوسیله مولفین، تحت عمل جراحی ترمیم با پروتز مرسیلین به روش های مختلف قرار گرفتند، مورد مطالعه قرار دادیم. شایع ترین عمل جراحی اولیه منجر به هرنی انسزیونال و ترمیم با پروتز گردیده، شامل ترمیم اولیه هرنی جدار شکم در 30 مورد و اعمال ژنیکولوژی در 29 مورد است. دو مورد از بیماران ما کودک بوده اند که بدنبال امفالوسل نوزادی دچار هرنی بسیار حجیم جدار شکم بوده اند که پس از انجام پنوموپریتوان تحت درمان قطعی ترمیم هرنی با پروتز قرار گرفتند.بر طبق گزارشات ثبت پرونده در 72 مورد مطالعه بروز هرنی در 27 مورد (37.5 درصد) طی سال اول پس از عمل جراحی اولیه بوده است. عفونت زخم، عامل سببی ایجاد هرنی در 34.9% موارد، مورد مطالعه بوده است. محدوده وزنی بیماران ما به جز دو کودک، در محدوده 125-45 کیلوگرم (متوسط 73.8 کیلوگرم) بوده است که بالاتر از گروه شاهد با میانگین 60.6 کیلوگرم بوده است. تکنیک های بکارگیری مش شامل در Rives-stoppa در 60.2%؛Onlay  در 27.5%، 8.1%Underlay  و مش دو لایه در 4.1% بوده است. اقامت متوسط بیمارستانی 9.2 روز بوده و پی گیری بیمارستان از 18 ماه تا 84 ماه بوده است.دو مورد فوت به علت مشکل قلبی تنفسی بعد عمل جراحی داشته ایم. همچنین در 15 مورد (15.3%) و عوارض بعد از عمل ایجاد شده است که شامل نکروز لبه های پوست 3 مورد، عفونت دیررس 2 مورد، عفونت زودرس 2 مورد، فیستول روده ای 2 مورد، سروما 4 مورد و نارسایی تنفسی 1 مورد بوده است که تنها در یک مورد به علت عفونت دیررس مجبور به برداشتن کامل پروتز گردیدیم و در یک مورد عود هرنی به علت گسیختگی نسبی قسمت فوقانی پروتز وجود داشته است. اکثریت موارد خطاهای تکنیکی مانند سروما و فیستول روده ای در روش Onlay بوده است و روش انتخابی ما تکنیک استوپا - ریوس با پروتز مرسلین می باشد. به علت عوارض سوزن رورین اخیرا ما از ابزاری که بوسیله خودمان ابداع شده است (Maddah & Mahrabi mesh needle) برای تثبیت مش در طریق Rives- stoppa سود برده ایم.

مقدمه: فتق انسزیونال روی اسکار عمل جراحی قبلی ایجاد می شود. تکنیک های متعدد ترمیم این فتق شرح داده شده است ولی عود مجدد و اسکار بد محل دو مشکل عمده این بیماران است.روشها: بین سالهای 78-1368 به مدت 10 سال تعداد 25 بیمار به روش فوق تحت عمل جراحی قرار گرفتند و به مدت 3 ماه تا 10 سال پیگیری شدند مطالعه retrospective و در بیمارستانهای کاشانی و الزهرا (س) انجام شده است.نتایج: همه این بیماران دچار فتق های بزرگ شکمی پس از عمل جراحی بوده اند. در طی این مدت هیچ عارضه ای از قبیل عود، عفونت، امبولی ریه مشاهده نشد و مرگ و میر صفر بوده است.بحث: با توجه به مطالب فوق و رضایت کامل بیماران این روش به عنوان روشی مناسب و بی خطر و آسان جهت ترمیم فتق های انسزیونال پیشنهاد می شود.